An Other

: برای خودم

یک ابله خوش باور هنگامی که نمی توانست خود را از محیط زهر آگین و پر از نفرتی که در آن غوطه میخورد خلاص نماید . و حتی روزنی نیز نمی یافت توهم تنفسی موقت را جایگزین تنفسی همیشگی کرد و از حس توهم خوشبختی مفرط قلبش تیر کشید

. و تمام

. و حالا به درک که حس حماقت داره خفم میکنه

. و ... هم به درک

مرز بین خیال و واقعیت به کوتاهیه بستن چشمامونه و میتونیم چشمامون و ببندیم و تو واقعییت پرسه بزنیم

! کسی چه میفهمه

هیچکس به چشمای کسی نگاه نمیکنه . هیچکس . همیشه آدما تو چشماتم که نیگا کنن تنها چیزی که میبینن تصویر خوشونه و بس

و باز تکرار میکنم که هیچکس به چشمای کسی نگاه نمیکنه

یه زمانی لازمه . لازم

برای پیدا کردن انبوهی از لحظه های گم شدم

قدری که پیداشون کنم

بچسبونشون

و

همین

راستش خب زیاد فکر میکنم . حق با اون بود

به آخر قصه ای که نیست

به هیچی

به یه صفحه ی مشکی

با یه صدای آروم و گنگ

و حتما دور و سنگین

قبل ازین که خیلی زیاد ، دیر بشه

.